Niemka Ernestine August, podczas wojny, trafia do polskiego sierocińca. Nie ma tam lekko, ze względu na swoje pochodzenie. Pozostałe dzieci szydzą z niej i wytykają palcami. Po wojnie dziewczyna zostaje adoptowana przez polską lekarkę i zamieszkuje w Warszawie. W końcu czuje, że los się do niej uśmiechnął. W domu Wandy czuje, że to jej miejsce na ziemi. Niestety sielanka nie trwa długo, a los, jak wiemy, jest niesprawiedliwy i obarcza cierpieniem osoby, które najmniej na to zasłużyły… Bowiem w domu Wandy pojawia się ktoś, kto od pierwszego spotkania wywołuje w Ernie niepokój.
„- Czasem myślę, że ludziom za łatwo przychodzi rozmnażanie się – mówi cicho i patrzy przed siebie. – Może gdyby dziecko nie zjawiało się ot tak, po dziewięciu miesiącach, tylko trzeba było na nie latami zapracować i na przykład nabiegać się z taczkami z węglem, nie byłoby nas na tym świecie, Erno.”
Uwielbiam, gdy fabuła rozgrywa się w czasie wojny i tutaj był to dodatkowy atut. W książce prym wiedzie dwójka głównych bohaterów – wspomniana wcześniej Ernestine oraz Eryk, mąż Wandy. Początkowo ich losy biegną równolegle, by pod koniec się zazębić.
Dziewczyna z sierocińca to książka naszpikowana emocjami i ja, zabierając się za lekturę, totalnie się tego nie spodziewałam. Świetnie wykreowani bohaterowie, plastyczne opisy i czasy powojennej Polski sprawiają, że książki nie da się odłożyć przed poznaniem zakończenia. Dodatkowo cała fabuła owiana jest tajemnicą, a podczas lektury czułam ciągły niepokój. Towarzysząc Ernie oraz Erykowi od najmłodszych lat, lepiej ich poznajemy i pozwala nam to zrozumieć schemat ich postępowania.
To smutna, poruszająca, wstrząsająca historia, która wkrada się do naszego mózgu niczym robak, nie dając o sobie zapomnieć. Dawno książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, także Pani Joanno – czekam na więcej! 🙂
Tytuł: Dziewczyna z sierocińca
Autor: Joanna Parasiewicz
Wydawnictwo: Mando
Data wydania: 15-06-2022
Moja ocena: 8,5/10
