Główną bohaterką jest Mimi, młoda kobieta o polskich korzeniach, na stałe mieszkająca we Francji. W sierpniu 1939 roku dziewczyna po raz pierwszy odwiedza Warszawę, spotykając się ze swoją liczną rodziną. Jednak po kilku tygodniach wakacyjnego pobytu w mieście, 1 września Hitler atakuje Polskę, przez co powrót do rodzinnego domu staje się niemożliwy.
Mimi, za namową miejscowych dziewcząt, angażuje się w działalność podziemia, niestety wiosną 1941 roku zostaje złapana przez gestapo i osadzona na Pawiaku. Tam, poniżana i bita, spędza osiemnaście miesięcy, skąd zostaje przewieziona dalej – do KL Majdanek, następnie Ravensbrück, Buchenwald, Mauthausen.
„Jestem więźniarką. Nie zrobiłam niczego złego, a jednak mnie dopadli. Czy za posiadanie ulotek można karać aż tak surowo?”
W każdym z tych miejsc cudem unika śmierci. Głodzona, poniżana, wycieńczona fizycznie i psychicznie, ma nadzieję, że to piekło w końcu się skończy.
Doczekała. Po wojnie spotkała miłość swego życia – Józefa – który przerwał Auschwitz. Pomimo traumatycznych wydarzeń i walki o życie, jaką obydwoje przeszli, w 1946 roku młodzi wrócili do Auschwitz. Ich celem była ochrona terenu dawnego obozu, aby w 1947 roku, wraz z innymi współwięźniami, stworzyć Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau. Tam Mimi rodziła kolejne dzieci, w tym Annę Marię, która do dziś mieszka na terenie byłego obozu i która podzieliła się z Autorką tą poruszającą opowieścią.
„(…) ja coraz częściej się zastanawiam, czy Bóg w ogóle istnieje. Jeśli tak, będzie musiał błagać nas o przebaczenie.”
To w istocie jest kronika pamięci poświęcona niezwykle dzielnej kobiecie, Mimi, matce Anny Marii. Teraz ona pielęgnuje pamięć o dawnym obozie śmierci, przekazując swoją wiedzę kolejnym pokoleniom. Znajdziecie tutaj same fakty, bowiem wszystkie wydarzenia miały swoje miejsce w przeszłości.
Czytając tę powieść, nie sposób nie czuć na własnej skórze tego strachu i bólu, jakie towarzyszyły Mimi. Autorka w realistyczny sposób oddała emocje i zagubienie, towarzyszące początkom wojny. Później pokazała brutalność niemieckich oprawców, którzy uważali, że są nadludźmi i mogą decydować o ludzkim losie.
„Ludzie ludziom zgotowali ten los” – jakie to prawdziwe na tle powieści Ostatnia więźniarka Auschwitz. Książka pielęgnuje pamięć o tych, którzy walczyli, modlili się o lepsze jutro, by w końcu doczekać się zakończenia wojny i odnaleźć spokój w sercu. By mówić głośno o tym, co działo się za murami obozów.
Wiem, co pomyślicie – tego tematu jest już za dużo. Nic bardziej mylnego! Naprawdę polecam sięgnąć po tę książkę, ponieważ jest wyjątkowa i takiej historii jeszcze nie słyszeliście!
Tytuł: Ostatnia więźniarka Auschwitz
Autor: Nina Majewska-Brown
Wydawnictwo: Bellona
Data wydania: 27-01-2021
Moja ocena: 9/10
